25 listopada 2005 – Kaleczenie lub wycinanie zewnętrznych kobiecych narządów płciowych zdarza się na znacznie większą skalę niż dotychczas myślano. Tylko na kontynencie afrykańskim (Afryka Subsaharyjska, Egipt i Sudan), każdego roku 3 miliony dziewcząt i kobiet są poddawane zabiegom okaleczania zewnętrznych narządów płciowych – takie dane prezentuje opublikowany dzisiaj raport UNICEF.
Badania pokazują, że poprzez zaangażowanie świata i wsparcie społeczności ten okrutny zwyczaj może być wyeliminowany w ciągu jednego pokolenia.
"Prawdziwa i trwała zmiana jest możliwa," mówi Marta Santos Pais, dyrektor UNICEF Innocenti Research Centre, które opublikowało wstrząsający raport: "Zmiana szkodliwych zwyczajów społecznych: kaleczenie/wycinanie zewnętrznych narządów płciowych u kobiet". "Nastąpi wówczas, gdy społeczności: dziewczęta i chłopcy, mężczyźni i kobiety – będą dokonywać mądrych wyborów, prowadzących do zdrowego rozwoju pojedynczego człowieka i całych społeczeństw.
Okaleczanie narządów płciowych dziewczynek jest głęboko zakorzenionym społecznym zwyczajem, który wg grup go praktykujących ma przyczynić się do podniesienia statusu społecznego kobiety. Oczekiwania społeczne związane z zabiegiem są głównym powodem przeprowadzania ich przez rodziny. Okaleczanie nie jest zalecane w żadnej religii, jakkolwiek uzasadnienie religijne jest częstym usprawiedliwieniem praktyk.
W 28 krajach, w Afryce Subsaharyjskiej i na Bliskim Wschodzie żyje około 130 milionów obrzezanych kobiet. Każdego roku przybywa 3 miliony nowych. Tego rodzaju praktyki stosowane są nie tylko w Afryce i na Bliskim Wschodzie, ale również w społecznościach imigrantów na całym świecie. Zachodnia Europa, Kanada i USA oraz Australia i Nowa Zelandia goszczą kobiety i dzieci które zostały poddane tym zabiegom, jak również są miejscem zamieszkania tych, które są okaleczane.
Obrzezanie dziewczynek jest szkodliwe psychicznie i fizycznie, często prowadzi do śmierci na skutek zakażenia lub upływu krwi.
W niektórych krajach dziewczęta poddawane są zabiegowi w coraz młodszym wieku. Średni wiek, w którym zabieg był wykonywany obniżył się znacząco w Burkina Faso, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Egipcie, Kenii i Mali. Przyczyną może być chęć rodziców ukrycia faktu dokonania zabiegu przed przedstawicielami rządu i/lub pragnienie zminimalizowania oporu samych dziewcząt.
"Medykalizacja" zabiegów, gdzie dziewczęta są okaleczane przez wyszkolony personel medyczny w ośrodkach zdrowia (częściej niż przez tradycyjnych praktyków), wzrasta w niektórych krajach, włączając Egipt, Gwineę i Mali.
Eliminacja okrutnych praktyk
Rodziny czują presję poddania zabiegowi dziewczynki ponieważ wpływa to na pozycję społeczną kobiety i jej atrakcyjność małżeńską. Gdy pojedyncza rodzina zaniecha tej praktyki, ich córka zostanie napiętnowana i wykluczona ze społeczeństwa. Na zaprzestanie okaleczania muszą się zdecydować całe społeczności.
Wyróżnia się 6 kluczowych elementów koniecznych do zapoczątkowania procesu zmian w społecznościach na rzecz odstępowania od tych praktyk.
1. Społeczność musi uznać szkodliwość obrzezania.
2. Sama społeczność lub społeczności blisko ze sobą związane muszą zbiorowo zaniechać tych praktyk. Uwolni to poszczególne rodziny od konieczności trudnego wyboru i złamania tradycji.
3. Społeczności muszą publicznie potwierdzić ich wspólne zobowiązanie zaniechania praktyk.
4. Społeczności muszą nakłaniać sąsiednie tak, by ich decyzja poniechania zbiegów była rozpowszechniana i podtrzymywana.
5. Społeczności nie mogą czuć się zmuszane lub osądzane. Należy dostarczyć im wiedzę na temat praw człowieka i ich zastosowania w codziennym życiu tej społeczności.
6. Społeczności potrzebują podtrzymującego otoczenia: przepisów prawnych, zarządzeń politycznych, forum dla publicznych dyskusji, pomocy ze strony przywódców religijnych i innych przywódców opiniotwórczych oraz kulturalnego i wrażliwego przekazu medialnego.
Polityka międzynarodowa
W wielu krajach Afryki i Środkowego Wschodu przyjęto prawo zabraniające wykonywania zabiegów obrzezania. Prawo takie wprowadzono także w wielu krajach, gdzie wystąpił ten problem w społecznościach imigrantów włączając Australię, Kanadę, Nową Zelandię, USA i kilka innych krajów w Europie Zachodniej.
Personel medyczny stworzył ważną grupę, do której zadań należy rozwiązywanie problemów związanych z komplikacjami występującymi w związku z zabiegami FGM/C oraz promowanie postaw zaniechania tych zabiegów. W Szwecji pracownicy służby zdrowia informują rodziców o skutkach zdrowotnych obrzezania, jak również informują ich, że zgodnie ze szwedzkim prawem te zabiegi są zabronione. W wielu krajach, między innymi w Kanadzie, Danii, Niemczech, Włoszech, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii związki medyczne zabroniły lekarzom udziału w zabiegach obrzezania traktując to jako naruszenie ich kodeksu moralnego.
Nauczyciele, zarówno w kontekście formalnym jaki nieformalnym, mogą być inspirowani do rozpoznawania zagrożonych dziewcząt, do dyskutowania problemów związanych z obrzezaniem na lekcjach biologii, nauki, higieny, jak również na lekcjach obejmujących zagadnienia wychowania społecznego, seksualnego i religijnego.
Dostarczanie mediom bieżącej informacji dotyczących zabiegów okaleczania narządów płciowych dziewczynek i nacisk na rozpowszechnianie tych informacji może odegrać istotną rolę w przerwaniu "zmowy milczenia" wokół obrzezania i przeniesienie problemu do sfery publicznej.
Wypowiedzi dziewcząt i kobiet na temat obrzezania
Streszczenie obejmuje głosy dziewcząt, kobiet i chłopców z Egiptu, Holandii, Sudanu i Stanów Zjednoczonych.
Dlaczego wykonuje się zbiegi obrzezania.
"To jest norma, której należy przestrzegać. Dziewczyna musi być obrzezana, by ochronić swój honor i honor rodziny, szczególnie teraz, gdy dziewczyny uczęszczają na uniwersytety poza wioskami i mogą być narażone na mnóstwo zastraszających sytuacji" – kobieta ze wsi Abu Hashen, Górny Egipt.
"Jeśli jej nie natnę, nikt jej nie poślubi. Wolałabym nie mieć córek, gdyż tak bardzo martwię się o nie" – matka z plemienia Beni Amer, Wschodni Sudan.
Zmiana nastawienia.
"Z powodu naszego wyjazdu z kraju i czasu, który upłynął zaczęliśmy myśleć inaczej i teraz widzimy krzywdę spowodowaną przez naszą tradycję. Jednakże nasi rodzice nie mogli postępować inaczej i nie można sugerować jakiegokolwiek nadużycia. Chcieli jak najlepiej dla nas, ich dzieci. Wszystkie wyczekiwałyśmy dnia, gdy mogłyśmy ogłosić na boisku szkolnym, że zostałyśmy obrzezane. Jesteśmy teraz w stanie wyrazić nasz smutek i ból i powiedzieć, że kaleczenie narządów płciowych dziewczynek nie jest czymś odpowiednim. Chcemy dać naszym córkom szczęśliwą przyszłość, przyszłość w której będą mogły w pełni rozwinąć się emocjonalnie i przyszłość, w której wolno im będzie się bawić i czuć się bezpiecznie" – kobieta somalijska, Holandia.
"To cudowny dzień dla nas wszystkich Diolas mieszkających w Stanach Zjednoczonych. Możemy teraz wysyłać nasze córki do rodzinnej wioski podczas wakacji, aby mogły poznać swoje rodziny i naszą pozytywną tradycję bez obawy, że zostaną one poddane obrzezaniu" – syn wodza wioski Marakissa, Senegal, obecnie zamieszkały w Huston USA.
