„Każdy posiłek to okazja”, żeby być razem, poczuć domowe ciepło, zjeść coś co lubimy
i możemy wspólnie przygotować. Korzyści płynących z chwil wspólnie spędzonych przy posiłku nie da się przecenić, dlatego Knorr zachęca Polaków, żeby spróbowali jeść razem, całą rodziną kiedy tylko jest to możliwe, bo wspólne posiłki to coś znacznie więcej niż tylko pyszne danie na talerzu.
Badania przeprowadzone przez markę Knorr w 12 krajach na świecie w 2008 roku, w tym również w Polsce pokazały, że wspólne posiłki są ważne dla każdego z nas (82 % Polaków deklaruje, że spożywanie wspólnych posiłków z rodziną jest bardzo ważne*). Coraz częściej jednak różne godziny powrotu z pracy, różne plany dnia wszystkich członków rodziny powodują, że trudniej jest nam wspólnie zasiąść do stołu. Stąd, jak pokazują badania, przeciętnie poświęcamy na wspólny posiłek zaledwie 23 minuty dziennie. Te wyniki kazały się zastanowić organizatorowi kampanii, w jaki sposób zachęcić Polaków do celebrowania tradycji wspólnych domowych posiłków, ponieważ wspólny posiłek daje nam dużo więcej niż tylko kalorie.
Rola wspólnego czasu spędzonego zarówno przy przygotowaniu, jak i przede wszystkim przy wspólnym jedzeniu chociażby jednego posiłku w ciągu dnia jest nie do przecenienia, a to dlatego, że jest to czas wyciszenie, skupienia i nieocenionego relaksu dla całej rodziny – mówi Małgorzata Ohme, psycholog rozwojowy, ekspert kampanii.
Zaskakujące korzyści płynące ze wspólnego posiłku
Rozmowa z dziećmi to najlepszy sposób dla rodziców, aby dowiedzieć się o ich problemach, radościach i przeżyciach. Wspólny posiłek to wspaniała okazja do zbliżenia się wszystkich członków rodziny – w razie jakichkolwiek niepokojących sygnałów daje rodzicom możliwość natychmiastowej pomocy swoim dzieciom. A nastolatki spożywające posiłki regularnie w domu lepiej radzą sobie w szkole**. Zmniejsza się też wśród nich ryzyko sięgania po narkotyki czy alkohol.
Wspólny posiłek to moment wyciszenia ze zgiełku dnia i czas ofiarowany bliskim nam osobom. Przeprowadzone badania dowodzą, że rodziny, które celebrują wspólne posiłki mają dla siebie więcej zrozumienia i utrzymują trwalsze i silniejsze relacje na dłużej**.
Poprzez posiłek komunikujemy uczucia – okazywanie troski, miłości, przywiązania. Nasze uczucie odzwierciedla się w dbałości, z jaką przygotowywane są potrawy, w przyrządzaniu tego, co ktoś lubi. Starajmy się jak najczęściej przygotowywać posiłki w domu, wspólnie z bliskimi bo jest to okazja, żeby być razem. Wówczas wzrasta w członkach rodziny poczucie bycia potrzebnym, aktywności związane z przygotowaniem posiłków pobudzają zdolności pracy w zespole***.
W działania kampanii „Każdy posiłek to okazja” włączyli się eksperci:
Małgorzata Ohme – psycholog rozwojowy, wykładowca Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej, psychoterapeuta dziecięcy i rodzinny, współpracownik Akademickiego Centrum Psychoterapii SWPS, doktorant PAN.
Dr Katarzyna Korpolewska – psycholog społeczny, absolwentka Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, trener z ponad 20letnim doświadczeniem.
Ambasadorami kampanii są Marzena Rogalska i Małgorzata Ostrowska-Królikowska, które będą wspierać działania informacyjne, przekonując Polaków do zwrócenia uwagi na spożywanie posiłków jak najczęściej wspólnie z bliskimi.
W ramach kampanii, która będzie trwała wciągu całego 2009 roku, a rozpocznie się 10 grudnia 2008 roku organizator przewidział akcje, które mają na celu zachęcenie Polaków do wspólnego zasiadania przy stole podczas domowego posiłku.
Konkursy z nagrodami oraz akcje informacyjne w mediach a także specjalne informacje i serwisy na stronie www.knorr.pl będą wspomagały przekaz kampanii, przez cały okres jej trwania.
Każdy posiłek to okazja… do bycia razem!
*„Posiłki”, Quant na zlecenie Knorr, CATI, 28-31 lipca 2008 r.
** “Using rare words a mealtimes can enlarge children’s vocabulary”, Carolyn Sanford, Washington University of St. Louis oraz “Opportunities for Child and Family Health and wellbeing”, Dr Barbara H. Fiese, Syracuse University (2006).
***”Family dinner and diet quality among older children and adolescents”, MW Gillman, et al., (Arch. Fam Med. 2000 Mar; 9(3): (235-400)
