Czasami jednak ta nadpobudliwość jest tak nasilona, że dziecku i innym z tym dzieckiem trudno funkcjonować. Wtedy istnieje prawdopodobieństwo zaburzenia neurologicznego o nazwie ADHD. Diagnoza nie jest łatwa, wymaga interdyscyplinarnego podejścia. Niemniej istnieją pewne konkretne wskaźniki. Znajdziesz je między innymi w odsyłaczu nr 2.
Najgorszą sytuację mają dzieci, u których ADHD nakłada się jeszcze na zaburzenia zachowania, takie jak np.agresja. Nietrudno również domyślić się, że funkcjonowanie takiego dziecka w przedszkolu lub szkole stwarza OGROMNIE KŁOPOTY, także dla nauczycieli, którzy mają pod swoją opieką więcej niż to jedno dziecko.
Ogromnego wsparcia potrzebują rodzice dzieci z ADHD. Zewsząd słyszą jakie to niedobre, kłopotliwe jest ich dziecko, a tak naprawdę poza lepszym zorganizowaniem świata dziecka, wprowadzeniu rytuałów i zasad funkcjonowania niewiele mogą zrobić.
Pocieszający jest fakt, że z upływem lat objawy łagodnieją i zmieniają formę na mniej dokuczliwą.
Uwaga
W sprawach dotyczących dzieci nadpobudliwych zgodziła się udzielać porad jedna z mam, takiego problemowego dziecka – Maria Staszewska. Zachęcam do bezpośredniego z nią kontaktu. [
adhd17@wp.pl ] Być może uda mi się najczęściej pojawiające się do niej pytania i jej cenne odpowiedzi umieścić na tej stronie. Jeśli więc sobie tego nie życzycie proszę to zaznaczyć pisząc do niej. Dziękuję.
Autor: Bożena Stefańska
